Μια βόλτα... στην Ακρόπολη! | Στιγμές

Αλήθεια, πόσες φορές έχεις διανύσει την Διονυσίου Αρεοπαγίτου φέτος.. Άραγε πόσες από αυτές έτρεχες γιατί βιαζόσουν να φτάσεις κάπου, είχες ήδη αργοπορήσει και δυσανασχετούσες με την τύχη σου που σε έριξε στο κέντρο; Απ' την άλλη, πόσες ήταν και οι φορές που βόλταρες σε αυτήν χαλαρά, προσέχοντας και το παραμικρό τρίξιμο στα φύλλα των δέντρων, παρατηρώντας τον κόσμο που περνούσε, χαζεύοντας την Ακρόπολη. Φαντάζει μικρή από μακριά, για εσένα που περπατάς κάπου, σε μια από τις γειτονιές του κέντρου, αλλά η ομορφιά της και τα όσα αντιπροσωπεύει, δεν μπορούν παρά να σε κάνουν να την θαυμάσεις (κι ας πέφτει η ματιά σου σε αυτή για 395.644.632.876η φορά).

Ξέρεις τι κατάλαβα; Αυτό που σίγουρα έχεις πει ή θα πεις κάποια στιγμή στη ζωή σου για τους τουρίστες. Βλέπεις ορδές τουριστών, με το σανδαλάκι τους (και την ωραία τους την κάλτσα βεβαίως βεβαίως), τις φωτογραφικές μηχανές ανά χείρας, να σκαρφαλώνουν, να τρέχουν, να περιφέρονται εδώ κι εκεί ακούραστοι, στην Πλάκα, την Ακρόπολη, το Σύνταγμα, το Μοναστηράκι, το Θησείο... Τόσοι άνθρωποι από κάθε γωνιά του πλανήτη, έρχονται να δουν τη χώρα σου, την πόλη σου, τα μνημεία της... κι εσύ δεν εκτιμάς την ομορφιά που απλώνεται τριγύρω σου. Σε μια συζήτηση που ξεκίνησα με την μητέρα μου και τη συνέχισα με φίλους, κατάλαβα πως ο μέσος Έλληνας έχει πάει στην Ακρόπολη μια -ΜΙΑ- και μοναδική φορά! Η πλειοψηφία βέβαια σε σχολική εκδρομή, ενώ ένα μεγάλο ποσοστό δεν έχει πάει ποτέ. Ποτέ!

Τι πάει να πει ποτέ; Γιατί ποτέ; Πώς ποτέ; Κι έτσι ανέλαβα να το παίξω τουρίστας στην πόλη μου, μα και ξεναγός συνάμα και να αναλάβω να πάω τους φίλους μου! Και το αποτέλεσμα θα το δεις στις παρακάτω φωτογραφίες. Περπατήσαμε, παρατηρήσαμε, δώσαμε σημασία σε κάθε τι, σαν να ήμασταν απλά τουρίστες σε μια άλλη πόλη. Βγάλαμε φωτογραφίες, διασκεδάσαμε και θαυμάσαμε τη θέα από ψηλά! Όλη η Αθήνα να απλώνεται μπροστά σου... οι γειτονιές, τα σπιτάκια, ως πέρα μακρυά, στη θάλασσα!

Ήταν τόσο όμορφα! Φυσικά και είχα ξαναπάει αν με ρωτάς. Αλλά κάποια πράγματα σου προκαλούν το ίδιο συναίσθημα όσες φορές κι αν τα αντικρίσεις. Μεταξύ αυτών η όμορφη θέα, τα πρώτα ξερά φύλλα του φθινοπώρου που εγκαταλείπουν τα κλαδιά των δέντρων και αφήνονται μπροστά στα πόδια σου, έχοντας πάρει μια κιτρινωπή χροιά, αλλά και ένα όμορφο ηλιοβασίλεμα. Τα έντονα πορτοκαλιά και τα ροζ του, μπλέκονται, δημιουργώντας ένα υπερθέαμα στον ουρανό, σαν να αφέθηκαν εκεί μόλις, με το πινέλο κάποιου ζωγράφου.

Για εσένα που το σκέφτεσαι, έχω να προτείνω μια βόλτα στα σοκάκια της Πλάκας, η οποία θα καταλήγει στην Ακρόπολη, την πρώτη Κυριακή του μήνα (μιας και η είσοδος είναι ελεύθερη εκείνη τη μέρα, αλλά πλέον το χειμώνα, μην ξεχνάς πως κλείνει στις 5 το απόγευμα). Αν είσαι φοιτητής, εκμεταλλεύσου το πάσο σου! Στην συνέχεια, γιατί να μην περάσεις κι από το μουσείο της Ακρόπολης που βρίσκεται λίγο πιο κάτω; Μια εξίσου όμορφη διαδρομή, θα ήταν και μια βόλτα για περπάτημα από Θησείο προς Μοναστηράκι, περνώντας από το Ναό του Ηφαίστου και τη Στοά του Αττάλου.

Τι λες, εσύ πότε θα αρχίσεις να ανακαλύπτεις τις ομορφιές της πόλης σου; Stay tuned γιατί ακολουθούν περισσότερες ιδέες, σε επόμενα posts (θα σε κάνω να δεις την Αθήνα από τα δικά μου μάτια ντε)!

Μέχρι τότε, σε χαιρετώ!

Υ.Γ1 Έχουμε Instagram!!! Γιέιιιιιι!!! Μπες να δεις, να κάνεις follow και να μας στείλεις καρδούλες, πατώντας εδώ!!

Υ.Γ2 Πώς σου φαίνεται το νέο μου κούρεμα; Long bob για μένα και νιώθω σαν να έφυγε ένα βάρος από πάνω μου!! Φυσάει ένας αέρας ανανέωσης ή είναι η ιδέα μου; :P